Αυτή η ιστοσελίδα είναι προσωπική και παγκόσμια. Έχει δημιουργηθεί από έναν άνθρωπο και με τη βοήθεια καλών φίλων για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.
Δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, αλλά δημιουργήθηκε για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, εάν το θελήσουμε όλοι μαζί, να δούμε αν είμαστε ικανοποιημένοι από τον κόσμο που ζούμε και στην περίπτωση που δεν είμαστε, να βρούμε πως θα θέλαμε να είναι ο κόσμος που ζούμε και έτσι να προσπαθήσουμε να τον φτιάξουμε.
Ο δημιουργός της ιστοσελίδας πιστεύει ακράδαντα ότι οι σημαντικότερες ανθρώπινες αξίες είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΑΓΑΠΗ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος (που υποστηρίζουν η WWF, Greenpeace… τις οποίες υποστηρίζουμε) και η ασφάλεια και η ειρήνη στον κόσμο έρχονται σε δεύτερη θέση, αλλά ότι εάν οι τρεις βασικές αξίες εφαρμόζονται και επικρατήσουν στον κόσμο, τότε και η ειρήνη θα επιβληθεί και η ασφάλεια θα επικρατήσει και το περιβάλλον θα προστατευτεί και το ανθρώπινο πνεύμα θα εξυψωθεί και θα βασιλέψει.
Για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, όλοι οι λαοί έχουν αγωνιστεί, έχουν πολεμήσει, έχουν θυσιαστεί και γνωρίζουν καλά τη σημασία και την αξία της.
Για την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ πάλι πολλοί αγώνες. Η Δημοκρατία επινοήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα θεσπίστηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Αθήνα από τον Κλεισθένη, το 508 π.Χ., για να υπάρξει ελευθερία, δικαιοσύνη και ειρήνη μεταξύ των Αθηναίων. Στο όνομα της Δικαιοσύνης θυσιάστηκε πίνοντας το δηλητήριο, ο άδικα καταδικασμένος φιλόσοφος Σωκράτης, αρνούμενος την πρόταση απόδρασης από τη φυλακή και υπακούοντας τους νόμους και τις αποφάσεις των δικαστηρίων.
Η Δημοκρατία έγινε για χάρη της Δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη χωρίς Δημοκρατία είναι ένα όνειρο. Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη είναι ένας εφιάλτης.
Στην Γαλλική Επανάσταση τη συναντήσαμε σαν Ισότητα. Κάποιοι ονομάζουν την Δικαιοσύνη, Ισότητα, αλλά για να μην μπερδευόμαστε αφού όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι, ούτε στο ύψος, ούτε στις δυνατότητες, ούτε στις προσπάθειες που καταβάλλουν, ούτε στις επιλογές, ούτε στις θυσίες, ούτε στη θέληση, άρα και ούτε στα οφέλη, είναι καλύτερο να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και την ισότητα απέναντι στους νόμους, να την λέμε Δικαιοσύνη.
Όσο για την ΑΓΑΠΗ, αυτή που κάποιοι τη λένε αδελφοσύνη, ο κάθε άνθρωπος ως κοινωνικό ον την ξέρει από τον αγώνα που δίνει μοναχός του, για να μην είναι μόνος του. Την γνωρίζει από το νόημα που παίρνει η ζωή, η οποία διαφορετικά θα ήταν ανούσια για έναν άνθρωπο που γνωρίζει το πεπερασμένο της ύπαρξης του.
Αυτή ίσως είναι η πιο δύσκολη μάχη που έχει να δώσει ο καθένας άνθρωπος στη ζωή του και ίσως η πιο υψηλή αξία που δύσκολα κάποιος μπορεί να πετύχει. Εμπεριέχει την ελευθερία και τη δικαιοσύνη και πάει ακόμα πιο ψηλά, όταν ο άνθρωπος μαθαίνει να σέβεται, μαθαίνει να συγχωρεί, μαθαίνει να καταλαβαίνει, μαθαίνει να αποδέχεται, μαθαίνει να μοιράζεται, μαθαίνει να αγαπά και να δέχεται την αγάπη που απλόχερα επιστρέφει, την ολοκληρωμένη αμοιβαία αστείρευτη αγάπη.
Βέβαια όλα αυτά μπορεί να είναι οι ρομαντικές ουτοπικές σκέψεις ενός ονειροπόλου, που θα ήθελε ο κόσμος των ανθρώπων να λειτουργεί σαν ένα, με συνεργασία και ειρήνη και δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους.
Το θέμα όμως δεν είναι τι πιστεύει ο ένας, αλλά το τι πιστεύει η πλειοψηφία των ανθρώπων.
Έχουν ειπωθεί πολλά αρνητικά για την κοινή γνώμη, θέλοντας να δείξουν ότι η κοινή γνώμη των ανθρώπων δεν είναι αλάνθαστη. Και έτσι είναι! Μπορεί οι άνθρωποι να παραπλανηθούν, ή μπορεί να μην έχουμε ακόμα βρει εκείνο το μηχανισμό που να επιτρέπει στα κατάλληλα άτομα, αυτά που έχουν γνώση του αντικειμένου, να παίρνουν τις καταλληλότερες και καλύτερες αποφάσεις, ανάλογα με την επιδίωξη του συγκεκριμένου σκοπού.
Όμως εκεί στηριζόμαστε. Δεν έχουμε βρει μέχρι τώρα καλύτερη μέθοδο απ αυτή, για να στηρίξουμε και να ικανοποιήσουμε την αίσθηση του δικαίου των ανθρώπων. Από τους αρχαίους χρόνους τα δοκιμάσαμε όλα, βασίλεια, αριστοκρατία, ολιγαρχία, τυρρανία και φτάσαμε στη δημοκρατία. Μόνο έτσι μπόρεσαν και ηρέμησαν οι αρχαίοι Αθηναίοι, σταμάτησαν τους ξεσηκωμούς και άρχισαν να δημιουργούν το ωραίο, το καλό και το όμορφο. Με τη συμμετοχή όλων των Αθηναίων στις αποφάσεις, με τη γνώμη της πλειοψηφίας. Δεν έφτασαν όμως το τέλειο, γιατί συνέχιζαν να υπάρχουν δούλοι, συνέχιζαν να υπάρχουν αδικημένοι. Και δεν πρόλαβαν να διορθώσουν τα λάθη, δεν πρόλαβαν να βελτιώσουν τις διαδικασίες και η δημοκρατία διακόπηκε από την δικτατορία των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Ακολούθησαν πολλοί παντοδύναμοι βασιλιάδες, που ήθελαν να γίνουν θεοί πάνω στις πλάτες των ανθρώπων, που πατούσαν σαν μυρμήγκια.
Αλλά οι άνθρωποι του κόσμου, το ξαναγύρισαν το παιχνίδι στη δημοκρατία. Στην Αγγλία, στη Γάλλια, στην Αμερική στον κόσμο όλο σιγά σιγά, χύνοντας αίμα πολύ. Περάσαμε από την άμεση δημοκρατία όπου όλοι μαζί αποφάσιζαν, στην αντιπροσωπευτική όπου εκλέγουμε αυτούς που θεωρούμε καλύτερους, ώστε αυτοί να παίρνουν τις αποφάσεις για το μεγάλο πλήθος του κόσμου.
Ακόμα και τους πολιτικούς μας αρχηγούς, με την κοινή μας γνώμη τους εκλέγουμε, με την πλειοψηφία. Κι αυτοί με την κοινή τους γνώμη παίρνουν τις αποφάσεις. Αυτή τη μέθοδο έχει βρει η ψυχή και το πνεύμα των ανθρώπων για να καθησυχάζει το βαρύ νοιώσιμο της δικαιοσύνης και της αδικίας.
Ωστόσο συνεχίζουν να υπάρχουν πολλοί που κατηγορούν την κοινή γνώμη, ότι καταργεί τη σκέψη, την κρίση και την προσωπικότητα του ανθρώπου, λες και η κοινή γνώμη αναγκάζει όλους τους ανθρώπους να σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο. Μα ακριβώς αυτή είναι η αποστολή της κοινής γνώμης, το να διαφυλάξει την ελευθερία και τη δικαιοσύνη στις κοινωνίες των ανθρώπων, θεσπίζοντας κανόνες αρμονικής συμβίωσης. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν η κοινή γνώμη είναι καλή ή κακή, είναι το πως την χειρίζεσαι! Την αφήνεις ελεύθερη να εκφραστεί με όλες τις πιθανές επιλογές, η προσπαθείς να την καθοδηγήσεις?
Δυστυχώς όμως στον κόσμο μας τον δημοκρατικό, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αδικούνται, άνθρωποι που καταδιώκονται γι αυτό που είναι και γι αυτό που πιστεύουν και κράτη ολόκληρα, αν όχι και όλοι οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν ο καθένας τους λόγους τους να αισθάνονται αδικημένοι.
Η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη είναι αδελφές. Είναι τα βασικά συναισθήματα των ανθρώπων, όπως το οξυγόνο και το υδρογόνο είναι απαραίτητα για τη ζωή. Έτσι και αυτές οι δυο αισθήσεις είναι απαραίτητες για την καλή ζωή. Για τη δημιουργία, για την ειρήνη, για την αρμονική συνύπαρξη και την πρόοδο, για την ευτυχία και την αγάπη.
Είμαστε όμως ικανοποιημένοι από τις δημοκρατίες μας?
Έχουν πετύχει το στόχο τους που είναι η επίτευξη της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους?
Αν ΝΑΙ τότε αυτή η ιστοσελίδα δεν θα έχει λόγο ύπαρξης και πιθανώς ανακουφισμένος και καθησυχασμένος ο δημιουργός της θα προχωρήσει στο κλείσιμο της λειτουργίας της. Αν όμως ΟΧΙ, τότε μήπως ήρθε η ώρα να ψάξουμε να βρούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να βελτιώσουμε τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων έτσι ώστε να είναι οι καλύτερες δυνατές, αντί να κατακρίνουμε την κοινή γνώμη, πράγμα που μπορεί να είναι επικίνδυνο αν δεν θέλουμε να χάσουμε ξανά αυτό που με πολλούς αγώνες και αίμα κατακτήσαμε.
Ο βασικός λόγος δημιουργίας αυτής της ιστοσελίδας είναι ότι ο άνθρωπος που την έφτιαξε, σαν γνήσιος απόγονος των αρχαίων Ελλήνων που επινόησαν το δημοκρατικό πολίτευμα, δεν είναι και τόσο ικανοποιημένος από τον τρόπο εφαρμογής του και τα αποτελέσματα που επιφέρει, ούτε από την αξία που έχουν οι θεμελιώδεις αξίες σήμερα στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων και των ανθρώπων γενικότερα ( τουλάχιστον όπου εφαρμόζεται το δημοκρατικό πολίτευμα). Με την ελπίδα λοιπόν να μπορέσει να διαπιστώσει κατά πόσον οι σημερινές δημοκρατίες ικανοποιούν το αίσθημα δικαίου των ανθρώπων και έχοντας τον πόθο του να μπορέσει να συνεισφέρει στη βελτίωση του τρόπου εφαρμογής της δημοκρατίας όλων των λαών, δημιούργησε αυτή την ιστοσελίδα και θα ήθελε τη γνώμη όλων των ανθρώπων του κόσμου αν αυτό είναι δυνατόν, έτσι ώστε να αποτυπωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ των ανθρώπων.
Αν βρούμε αυτό που θέλουμε, ίσως και να καταφέρουμε να το πετύχουμε.
Είσαστε όλοι καλοδεχούμενοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Άραβες, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Ρώσοι, Ισραηλινοί, Κινέζοι, Εσκιμώοι, κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί που καταλαβαίνει τον κόσμο και θέλει να εκφράσει την άποψη του και να γίνει ένα κομμάτι του.
Φιλικά
Ηλίας Παπαδόπουλος